نا امیدان در کنسرت آریان

                  

یک عدد شب نویس رو تصور کنین که هر روز یکی از برنامه های اینترنتیش اینه که بره به سایت ایران کنسرت تا اگه کنسرت باحالی بود سریعا برای خرید بلیط اقدام کنه. حالا همون شب نویس رو دوباره تصور کنین که یهو می بینه تو این سایت کنسرت آریان اعلام شده اما بدون اعلام قیمت بلیط. بعد دقیقا همون شب نویس تصور شده رو دوباره تصور کنین که این بار به جای روزی یک بار روزی 5بار میره به اون سایت تا به محض اعلام رسمی فروش بلیط بپره به یکی از مراکز فروش! خلاصه یکی از همین روزا بالاخره قیمت بلیط ها اعلام میشه و شب نویس تلفن به دست به کل فک و فامیل و دوست و آشنا زنگ میزنه و میگه من میخوام بلیط بخرم شما هم می خواین؟ از این بین 6 نفر اعلام آمادگی می کنن: دخترخاله بزرگه و پسرش ، دخترخاله وسطی و پسرش ( بهار و سپهر) و دخترخاله کوچیکه و... نه دیگه این یکی پسر نداره! و دختردایی. که جمعا با هم میشدیم 7 نفر. اگه فکر می کنین این من بودم که طبق ادعای بالا پریدم برای خرید بلیط اشتباه می کنین! این یه ادعای توخالی بیش نبود! پسرخاله جان رو که خودش هم نمی خواست بیاد کنسرت فرستادیم رفت بلیط بگیره. اونم بعد از دقیقا سی و هفت ممیز سیصد و نود و هشت بار مکالمه بین تمام افراد مذکور برای تصمیم گیری در مورد روز و ساعت و انتخاب قیمت بلیط از 20 هزار تومن تا 45 هزار تومن. خلاصه آخرش گفتیم جهنم و ضرر! حالا که کنسرت خوب ده سال یه بارم نیست حالا حداقل وقتی می خوایم بریم یه کم بیشتر خرج کنیم و بر سر بلیط 40 تومنی به توافق رسیدیم. ولی تو سی و هشت ممیز سیصد و نود و نهمین مکالمه و آخریش پسرخاله گفت: 7 تا بلیط هم قیمت 35 تومنی فقط برای دو سانس موجوده : جمعه 6آذر ساعت نه و نیم و شنبه 7 آذر ساعت نه و نیم . 40 تومنی ها هم تموم شده. که ما جمعه رو انتخاب کردیم. بلیط ها رو پسرخاله داد به دایی. دایی هم برده بود خونه داده بود دست دختر دایی.

این ماجراها مال حدود دو یا سه هفته ی پیش بود. واسه خودمون خوشحال روزها رو طی می کردیم تا رسیدیم به امروز! من از صبح هی تو خونه آهنگ آریان میذاشتم که جو کنسرت بگیرتم! و از اون طرف دختردایی هم به شونصد نفر زنگ زده بود و آدرسو پرسیده بود که مطمئن شه راه رو بلدیم و گم نمیشیم . قرار بود ساعت یه ربع به هشت گروه دخترخاله ها بیان در خونه ی ما ( ما و دایی اینا همسایه ایم ) تا با هم راه بیفتیم. ساعت 7 همینطوری که واسه خودم زده بودم زیر آواز و حاضر میشدم دختردایی با صدایی که از ته چاه در می اومد زنگید:

- شب نویس بدبخت شدیم!

- چراااااااااااااااااااا؟

- (بعد از کلی سکوت جانفرسا) : بلیط کنسرت ما واسه دیشب بوده.

- هاااااااااااااااااااا؟

- بلیط مال دیشب بوده. پنج شنبه 5 آذر.اینجا روش نوشته.

- دروغ نگو  

اینجای مکالمه دختردایی ، مشغول بد و بیراه گفتن به خودش شد!! و هرچی من این ور تلفن خودمو هلاک می کردم که بابا فدای سرت و پیش میاد و اینا گوشش بدهکار نبود و میگفت چون من بلیطا رو تحویل گرفتم باید حواسمو جمع می کردم و اینا..حالا من این وسط دارم گیج میزنم که مگه پسرخاله نگفته بود فقط بلیط واسه جمعه و شنبه داره؟ از اون طرف بهار به موبایلم زنگ زد: 

 - شماها حاضرین؟ ما جلوی در مجتمعیم!

- کنسرت لغو شد!

- چــــــــــــــــــــــــــــــــــــی؟ ( همراه با خنده ی شدید! آخه بهار هر وقت عصبی میشه می خنده بچه م! خودش هم یه بار تو یکی از پستاش نوشته بود اگه یادتون باشه)  

خلاصه ماجرا رو براش تعریف کردم. اینجا بود که بهار با قدرت خودشو انداخت تو دل ماجرا و به همه روحیه داد و گفت پاشین بریم و غصه نخورین. همه چی درست میشه! نشون به اون نشون که تا خود برج میلاد دختردایی داشت خودشو لعنت می کرد و منم یا می گفتم : "فدای سرت" یا "اینا همش تجربه ست!" مکالمه دقیقا با همین تنوع داشت پیش میرفت!! و دخترخاله ها با ماشین خودشون پشت سرمون بودن که بالاخره رسیدیم.  

                   

رفتیم تو صف کنترل بلیط و ماجرا رو توضیح دادیم. مسئولش گفت مشکل خودتونه. خلاصه با دلاوری های بهار!! یه کم که اصرار کردیم گفتن برین پیش اون آقا. که بعدا فهمیدیم آقای حسنی بود اسمش. این آقای حسنی بسیار باشخصیت ، مهربون ، دلسوز ، و خلاصه خیلی خوب بود! و فکر کنم قیافه هامون خیلی حیوونکی شده بود که وقتی  با عجز و لابه براش توضیح دادیم گفت وایسین تا براتون یه فکری بکنم. وقتی فکراشو کرد گفت می برمتون بالکن ( بلیطای بالکن 20 تومن بود. تا اینجا 20 تومن از پولمون زنده شد! ) 

رفتیم گوشه ی چپ بالکن. یعنی ما به سمت چپ سن نزدیک بودیم و اتفاقا من وقتی جای اصلیمونو مقایسه کردم دیدم اونجا 35 تومن نمی ارزیده بلکه ما جامون تو بالکن خیلی هم بهتر از اونا بود! اصلا هم این حرفو نمی زنم چون دستم به گوشت نرسیده بوده و پیف و پیف و اینا!!! واصلا هم با حسرت به صندلی های پایین نگاه نمی کردیم و اصلا هم دلمون نمی خواست پایین باشیم و اصلا هم...تا گریه م نگرفته بهتره تمومش کنم!

ولی دوراز شوخی واقعا شب خاطره انگیزی شد و جای همتون خالی خیلی خوش گذشت. اجرای کنسرت آریان که حرف نداشت. بخصوص اون قطعه که رفتن تو فاز سنتی و پیام صالحی سنتور زد! فقط یه جا من و بر و بچز در حال خودکشی بودیم که یکی از مسئولین سالن اومد درگوشم گفت خانومم میشه یه خرده کمتر برقصین؟ اماکن دقیقا روبروی شماست!! من هم یهو رومو برگردوندم پایین سالن به چند تا آقای کت و شلواری روبروم خیره شدم و از شدت شجاعت آب دهنم رو قورت دادم و گفتم : چشم! و مث بچه های خوب تا آخر کنسرت فقط دست زدم و صد البته همراه با مقادیر معتنابهی جیغ!

در پایان می خواستم از کسی که باعث شد 20 تومن از پولامون بهمون برگرده تشکر کنم! و اون هم کسی نیست جز بهار که مارو وادار کرد بریم  و امیدمونو قطع نکنیم. بهااااااار مرسی واسه امشب. مرســـــــــــــــــــــــــــــــــــی! همچنین مرسی واسه عکسا.