اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم...

امروز سر راه بهشت زهرا رفتیم بازار گل. منم از اول تا آخر کل گلا رو ول کرده بودم و داشتم گلدونای گل شقایق رو نگاه می کردم که رنگای مختلف داشتن. تا حالا فقط قرمزشو دیده بودم ولی حالا می دیدم نارنجی ، زرد ، صورتی ، و دو سه تا رنگ دیگه هم دراومده! ولی این گلدون منو عاشق خودش کرد. 2 تا شقایق لیمویی رنگ با سه چهار تا غنچه ی کوچولو. اگه آقای گلفروش راست گفته باشه تا 5-6 ماه مهمونمون می مونه. می خوام براش میزبان خوبی باشم. برای گلی که ثابت کرده همیشه عاشقه و گل من عاشق ترین. چون وقتی دیدمش یاد این بین سعدی افتادم 

گویند روی سرخ تو سعدی که زرد کرد 

اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم 

سال نوی همتون پیشاپیش مبارک. اینم پست آخر سال من بود. حرفی ندارم زیاد. خوب هنوز  چند ساعت بیشتر نگذشته که دیدم چند تا خانم بسیجی که چپ چپ نگات می کردن وایسادن و دو سه تا لباس شخصی حتی نمیذاشتن اطراف مزار ندا بیشتر از 5-6 نفر جمع بشن. و چند ساعت بیشتر نگذشته از دیدن نگاه پر از نفرت مردم و سکوت سنگین و پر معنای اطراف مزار شهدای امسال. چند ساعت بیشتر نگذشته از لحظه هایی که مدام تو ذهنم تکرار می کردم اینا هم یکی بودن مثل ما... مثل ما....مثل ما...با دیدن این منظره ها نتونستم هیچی نگم. ببخشید که تلخ شد این پست. ولی شاید این تلخی وظیفه بود...