پسرک کبریت فروش!

چند سالی هست پسرک رو می بینم که کنار پیاده رو فیلم میفروشه. انگار خجالتی هم بود چون یا سرش زیر بود یا درس می خوند و مشق می نوشت. امسال تابستون اولین باره که می بینم پسرک فیلماشو دستش می گیره و با دقت به عکس رو جلدشون نگاه می کنه. به همون دقتی که درساشو می خوند و مشقاشو می نوشت. کم کم سرش اومد بالا.  اول فقط از نگاه های معمولی به عابرین شروع شد. بعد وقتی شرایط مناسب بود و خیابون خلوت ، صدای یه سوت ضعیف هم میشنیدم. و حالا  که پیشرفت کرده و متلک گفتن رو هم یاد گرفته. اول با "خوشگله" شروع شد و خیلی زود به جایی رسید که دیگه باید به جای نوشتنش "سه نقطه " بذارم!  و البته خیلی وقتا هم اصلا نمی فهمم چی میگه! ( یادش بخیر! قبلنا گوشامون چقدر تیز بود! از ده متری هم به وضوح آروم ترین متلک ها رو میشنیدیم و با بچه ها به جلف ترین حالت ممکن هرهر و کرکر می خندیدیم! )  

کاملا شاهد تغییراتش بودم و هستم. مطمئنم تا چند وقت دیگه ترجیح میدم از اون طرف خیابون رد بشم! 

... 

آدما زود بزرگ میشن!