قصه ی من وشب

اواخر بهمن 86 بود که افتادم تو خط وبلاگ و وبلاگ خونی و تصمیم گرفتم یکیشو بزنم! اسم وبلاگم "نسیم مست" بود که هر چی فکر می کنم دقیق یادم نیست چرا حذفش کردم! بعد مهر 87 دوباره هوس کردم بنویسم. که این وبلاگو تاسیس کردم! ( که البته اولش تو بلاگفا بودم) و اسمش رو هم گذاشتم"یه دل که هم تنگه هم خیلی امیدوار"  این اسمو خیلی دوست داشتم چون چیزی بود که تمام من بود تو اون روزا. تا اینکه گذشت و به خاطر ارادت و همنشینی ای که با شب پیدا کردم و هم به دلیل مختصر شدن اسم وبلاگ اینی شد که الان شده. و البته اسم "من و شب" از روی یکی از شعرای قدیمیم انتخاب شد که خلاصشو اینجا می نویسم. 

شبا من کنج اتاقم میشینم                 تورو هر لحظه کنارم می بینم   
عمریه دامن شب پناهمه                    شاهد زندگی سیاهمه
من و شب یه عمره چشم به راهتیم     عاشق دیدن روی ماهتیم  
من و شب این همه عاشقت بودیم       به خدا ما دیگه لایقت بودیم 
این همه تاریکی حقمون نبود              حق مهربونیامون این نبود 
ماه من روشنیمون فقط تویی              به خدا دلخوشیمون فقط تویی 
چشمک ستاره هم دلو نبرد                حتی این دل گول خورشیدو نخورد 
رسمش این نبود منو جا بذاری            با دل شب منو تنها بذاری 
من و شب یه عمره چشم به راهتیم     نمیای اما هنوز به یادتیم 

اما از این به بعد میریم سراغ بازی ابر چند ضلعی که سوال اولش یعنی "چی شد که وبلاگ نویسی رو شروع کردین؟ یا با تشویق چه کسی؟ " جواب داده شد.

سوال دوم: چی شد که با ابر چند ضلعی و کلا" برادران باقرلو آشنا شدین؟( من سوالو خودم کاملش کردم!)از اول اولش اگه بخوام بگم میشه این: اول به صورت اتفاقی از تو لیست وبلاگهای به روز شده ی بلاگفا وبلاگ بلوطی (پلاک 13) رو پیدا کردم. بعد از تو لیست پیونداش وبلاگ فرزام ( و اینک آخر دنیا ) رو پیدا کردم و از کامنتهای وبلاگش با خیلی ها از جمله برادران باقرلو ( کرگدن و غزل خونه و ابرچند ضلعی ) که کامنت هاشون خیلی بامزه بود آشنا شدم که باعث خوشحالی و افتخار و غیره ست!

و سوال آخر: اگه قرار باشه اینترنت برای همیشه قطع بشه و فقط اندازه ی یه کامنت گذاشتن فرصت داشته باشین اون یه کامنتو واسه کی میذارین؟  

جواب: من شرمنده ی همه ی دوستان هستم! من تو وقت کم دست و پام قفل میشه و هنگ می کنم و احتمالا فقط می تونم صفحه کلید رو نگاه کنم و با حسرت یه آه بکشم! 

*********  

من نمی دونم کیا اهل بازی وبلاگی هستن و چون نمی خوام مثل دفعه ی پیش به صورت کاملا" ناجوانمردانه ضایع شم فقط دو تا از دوستامو دعوت می کنم که احتمال میدم دعوتمو قبول کنن! انشالله! پمی فیل و شادمهر. و چون دوستای خود خودم هستن (!) به سوال دوم در مورد وبلاگ من جواب بدن! یعنی چی شد که با من آشنا شدن!