یه وقتایی باید کات بدی به خودت.
منتظر نشی کسی مجبورت کنه به توقف.
خودت خودتو وایسونی و خودت دست خودتو بگیری و ببری یه گوشه ای و بگی: چه خبرته؟!
تو جمع خودتو دعوا نکنی ها!
گناه داری. اعتماد به نفست کم میشه.
باید تو خلوت به خودت تذکر بدی.
وایسا! همینجوری که خیلی مطمئن به راهت ادامه بدی یهو یکی دیگه میاد به خودش اجازه میده بهت کات بده و باعث میشه خودتو ببازی. دور و برتو نگاه می کنی و میگی اینجا کجاست؟ من کی ام؟ باورت نمیشه چقدر دور افتادی از چیزی که دلت می خواست باشی. و یه آدم دیگه بی رحمانه اینو به روت میاره. اما اگه خودت قبلا این کارو کرده باشی، کات دیگران خم به ابروت نمیاره.
پس حتی اگه خیلی مطمئنی بازم وایسا.
هیچ اطمینانی کاملاً مطمئن نیست.
توی خلوت دعوا کردن هم با خودت باز هم گناه داری.. اگر هم کسی می آد و بهت کات میده اون مساله اش در واقع با خودشه.. که اگر هر کدوممون برسیم و به درون خودمون نگاهی بیاندازیم کلی هنر کرده ایم..
نه از اون دعواها. دعوای مهربانانه منظورم بود.
"باورت نمیشه چقدر دور افتادی از چیزی که دلت می خواست باشی"
....
چه جالب! اینجا هنوز وجود داره؟!
راه گم کردین!
آره ماشالله بچه م خوب عمر کرده به نسبت بی توجهی های من!