حالا شاید خنده دار باشه ولی واسه من که همیشه ی خدا به عقلم بی اعتماد بودم و از حسم کمک گرفتم این دیگه شده یه عادت. اینکه وقتی سر یه دو راهی موندی و شرایط کاملاً 50-50 هست و هیچ جوری نمی تونی بفهمی کدوم راه بهتره بری سراغ یه کتاب شعر و بخوای ازش الهام بگیری!
مثل امروز که به یه مهمونی دعوت شدم و وقتی کتاب شعرو باز کردم اینقدر تو بیت های مختلفش کلمه ی "نه" تکرار شده بود که جای شک نموند برام!
مولانا جلال الدین جان ممنونم! D:
ما هی میایم میریم، شما به روز نمیکنید